Што гэта такое? Перавярніце інструмент, памяняйце яго верх і ніз — вось вам і перакулены гармонік. Менавіта такім чынам іграе Мікалай Занудзенка.

Гармонік у Мікалая Аляксандравіча ўнікальны. Ён быў зроблены вясковым майстрам Уладзімірам Васільевічам Ларкоўскім, які жыў у в. Забор’е. З гэтым інструментам М.А. Зануденка не расстаецца ўжо 35 гадоў! Беражэ яго, як зрэнку вока.

Нарадзіўся Мікалай Аляксандравіч Занудзенка ў в. Палуж-2. З дзяцінства іграў на вясковых гуляннях, падыгрываў на школьных канцэртах, іграў для сваёй душы.
Навучыўся граць на слых ад бацькі і родзічаў, бо ўсе яны валодалі музычнымі інструментамі: дзед іграў на скрыпцы і гармоніку, дзядзькі — хто на гармо-ніку, хто на балалайцы.

М.А. Занудзенка ганарыцца сваім знакамітым родзічам Аляксандрам Патлісам — вядомым спеваком-кампазітарам, паэтам-песеннікам.

У розныя часы працаваў у лясніцтве, калгасе. Але талент гарманіста быў заўважаны і Мікалая Аляксандравіча запрасілі на пасаду акампаніятара ў Ленінскі СДК, дзе ён творча працуе і зараз.

Разам з фальклорным калектывам папулярызуе традыцыйную культуру: народныя песні, абрады. Ён ведае мелодыі ўсіх бытавых танцаў сваёй мясцовасці. Калектыў Ленінскага СДК атрымаў першае месца ў рамках раённага фальклорнага конкурсу «Чары сівой даўніны» ў намінацыі «Захаванне і папулярызацыя традыцыйнай культуры», у чым вялікая заслуга і Мікалая Аляксандра-віча. Гарманіст прымае ўдзел у раённым конкурсе «Грай, гармонік!», у якім неаднаразова быў пераможцам, выступае на народных гуляннях і святах.

Аб чым марыць майстар-музыка? Аб перадачы свайго майстэрства маленькаму сыну, аб набыцці новага інструмента, бо любімаму гармоніку месца ўжо ў музеі. Марыць аб захаванні і развіцці народнай спадчыны малой радзімы, любоў да якой запаўняе сэрца і душу М.А. Занудзенкі. Марыць, каб краснапольскі гармонік спяваў звонка і доўга.

Валянціна МАРЧАНКА